Het was een goeie, maar lange dag. Dus ik loop mezelf een paar kilometer rustig. Althans, dat is het voornemen.… Lees verder Nummer 152, de halve gare eend
mijn zorgrobot en de punaises van Oma
Vroeger hadden we thuis een boekje getiteld Oma weet Het Beter. De eerste druk, met nog ouderwetsche Nederlandsche woorden erin.… Lees verder mijn zorgrobot en de punaises van Oma
Krakende traptreden nummer 4 t/m 7 en 13
Een nieuwe straat. Een vreemd huis vol onbekende geluiden en geuren. Het licht dat weer anders over weer een andere… Lees verder Krakende traptreden nummer 4 t/m 7 en 13
Cut
Vroeger, als ik een dag flink gerolschaatst had en ik trok daarna mijn normale schoenen weer aan, ging ik steevast… Lees verder Cut
De stand van de stad in vier straten en een leeg plein
‘’Deze stad is het kind van een gestorven moeder en een weggelopen vader.” Het duurt even, voordat ik… Lees verder De stand van de stad in vier straten en een leeg plein
Gucci en een engel zonder sokken
We zijn vandaag bij een Chinese restauranthoudster die van Deventer naar Blerick verhuisde om een Thaise buurtwok en een mini… Lees verder Gucci en een engel zonder sokken
Loslaatrotsdag
In Cartjima was de dood dagelijkse kost. Al was het maar omdat het kleine, verhoogde bergkerkhof pal aan de… Lees verder Loslaatrotsdag
Vandaag geen zon in Solwaster
In mijn fantasie vind ik België een soort Zuid Spanje naast de deur. Van het gemoedelijke tot de simpele… Lees verder Vandaag geen zon in Solwaster
Een droom in el Puerto de Santa Maria
De Atlantische winterwind rukt aan de dikke plastic zeilen van el Castillito. Ik eet kleine scholletjes met zeezout en citroen,… Lees verder Een droom in el Puerto de Santa Maria
We hebben alles al
“Alles is hier, waarom zou ik ergens naar toe gaan?” Haar mooie oude gezicht barst in een prachtige craquelé… Lees verder We hebben alles al