Nummer 152, de halve gare eend

Het was een goeie, maar lange dag. Dus ik loop mezelf een paar kilometer rustig. Althans, dat is het voornemen.… Lees verder Nummer 152, de halve gare eend

mijn zorgrobot en de punaises van Oma

Vroeger hadden we thuis een boekje getiteld Oma weet Het Beter. De eerste druk, met nog ouderwetsche Nederlandsche woorden erin.… Lees verder mijn zorgrobot en de punaises van Oma

Een nieuwe straat. Een vreemd huis vol onbekende geluiden en geuren. Het licht dat weer anders over weer een andere… Lees verder Krakende traptreden nummer 4 t/m 7 en 13

Vroeger, als ik een dag flink gerolschaatst had en ik trok daarna mijn normale schoenen weer aan, ging ik steevast… Lees verder Cut

‘’Deze stad is het kind van een gestorven moeder en een weggelopen vader.” Het duurt even, voordat ik… Lees verder De stand van de stad in vier straten en een leeg plein

We zijn vandaag bij een Chinese restauranthoudster die van Deventer naar Blerick verhuisde om een Thaise buurtwok en een mini… Lees verder Gucci en een engel zonder sokken

In Cartjima was de dood dagelijkse kost. Al was het maar omdat het kleine, verhoogde bergkerkhof pal aan de… Lees verder Loslaatrotsdag

In mijn fantasie vind ik België een soort Zuid Spanje naast de deur. Van het gemoedelijke tot de simpele… Lees verder Vandaag geen zon in Solwaster

De Atlantische winterwind rukt aan de dikke plastic zeilen van el Castillito. Ik eet kleine scholletjes met zeezout en citroen,… Lees verder Een droom in el Puerto de Santa Maria

“Alles is hier, waarom zou ik ergens naar toe gaan?” Haar mooie oude gezicht barst in een prachtige craquelé… Lees verder We hebben alles al