Karavaan V en de RDW

(Longread! Voor mijn luie lezers die gewend zijn aan 600 woorden: onderaan vetgedrukt een uitnodiging! 😉  

Geen jolige avonturen dit keer. De bus staat er koud en eenzaam bij, in een druilerige novembermiezel. Klaar om te vertrekken, dat wel. Met gebogen rug sleep ik mij vandaag nog eens door de trage en tranentrekkende tango met de RDW, de sleetse wetsvader der rijksdiensten, de wakers der veiligheid voor alles dat rijdt. Of niet rijdt, in dit geval. Het is ontmoedigend. 

Ik kocht deze prachtige, ooit als tandartswagen dienende en 9 jaar geleden tot theatertje omgebouwde vrachtwagen van collega’s uit Heerlen die er naar eigen zeggen jarenlang veel maatschappelijk ondernemersplezier mee hadden. 

Het Vehikel bloeide op onder mijn twee rechter klushanden en ik kreeg links en rechts een handje steun van collega’s, geliefde en toevallige voorbijgangers. Firma de Beer vond mijn initiatief zo leuk, dat ze spontaan besloten om de nieuwe looks, de buitenlak te sponsoren. Alles zat mee, zelfs de eerste boekingen voor de zomer van 2020 druppelden binnen. De dag waarop ik mijn nieuwe Cinemaatje uit de schorsing mocht halen en uit zijn winterslaap kussen en hem naar een tijdelijke verwarmde stalling wilde rijden voor een laatste schilderbeurt, brak aan. Met fonkelnieuwe banden, een gepimpt interieur en een verse APK keuring op zak kon het feest beginnen. Tot dusver het sprookje.

Na aanvragen te hebben gedaan bij alle verzekeraars die in ons land vrachtwagens WA verzekeren, werd ik door allen zonder verdere uitleg geweigerd na de offertegoedkeuring en de finale toelatingscheck. Een simpele mail met de mededeling, ‘’Helaas kunnen wij u niet verder helpen’’ blijkt overigens te voldoen tegenwoordig. Op mijn vragen over de reden van afwijzing kreeg ik van geen van de verzekeraars antwoord. 

Daar gaat mijn VARA-bloed van stromen en ik dweep in gedachten zelfs met de rijdende rechter en een club oude vrinden met goede vuisten. Dus ik ging zelf op onderzoek uit, want had een sterk vermoeden dat de afwijzingen te maken hadden met het feit dat mijn voertuig in het RDW systeem (en dus ook in alle andere door verzekeraars gekoppelde en geraadpleegde systemen) gecodeerd stond als bedrijfswagen met de specificatiecode ‘’medische hulpwagen’’. Dat eerste was de waarheid als een koe, dat laatste was al sinds 9 jaar niet meer het geval volgens de vorige eigenaars, die het voertuig volgens eigen zeggen altijd gewoon standaard en probleemloos WA verzekerd hadden. 

Ik ging bellen met RDW en legde mijn verhaal voor. Een druk op de knop, dacht ik nog, even die code deleten en klaar. In dit gesprek, waar ik vier keer werd doorgeschakeld en vier keer mijn verhaal moest uitleggen, werd mij beloofd dat ik teruggebeld zou worden, omdat dit een uitzonderlijke situatie betrof. Ik werd niet teruggebeld, maar na nog een telefoontje werd mij verzocht mijn vragen en casus op mail te zetten, waarna er onderzoek zou worden ingesteld. Het RDW stelde, na enkele weken ‘’onderzoek’’ dat ze geen antwoorden konden geven op mijn vragen, maar dat zij wel constateerden dat ik een wijziging had aangebracht aan het voertuig en mij dus moest melden voor een herkeuring wegens wijziging voertuig bij het RDW-keuringstation. Van de regen in de drup. 

In antwoord op deze mededeling, stuurde ik een mail met daarbij fotobewijs en documenten waaruit blijkt dat het voertuig reeds 9 jaar in gebruik is als eventwagen en dus al 9 jaar geen tandartswagen ofwel medische hulpwagen meer is. Daar stierf onze correspondentie een stille dood.

Inmiddels waren er ook twee tussenpersonen aan de slag gegaan met het pogen om mijn Vehikel in een WA-verzekering te krijgen. Net als ikzelf, eindigden ook zij na vele tevegeefse pogingen bij veelvraat en allesverzekeraar ‘’De Verleende’’ die dolgraag en met vooruitbetaling van een fikse borg en 3 maanden verzekering, het Vehikel graag wil verzekeren tegen een bedrag waar ik een tweede vrachtwagen voor kan leasen. Geen optie. En bovendien wil ik niet via een WA-polis bij de Vereende in het systeem komen te staan als een verzekerde die ooit geweigerd is door 10+ verzekeraars. Ik wil geen stempel, ik wil rijden!  

Het RDW nam nog eens ruim de tijd en deelde mij 2 weken later weer mee dat ik mijn voertuig gewijzigd heb en dat ik daardoor wettelijk verplicht ben om het te laten herkeuren in een RDW-keuringstation. 

Terwijl ik wachtte, dook ik nog eens in de uitdijende mailwisselingen tussen mij en diverse verzekeringsspecialisten, op zoek naar aanknopingspunten waarmee ik mijzelf uit deze kostbare en tijdrovende impasse kan helpen. In een mailwisseling tussen een verzekeraar en een tussenpersoon lees ik dat de vorige eigenaren het voertuig slechts tijdelijk en ten behoeve van de verkoop en APK-keuring WA-verzekerd hadden en dat betreffende verzekeraar deze tijdelijke WA-polis had afgesloten, omdat mijn collega’s een heel wagenpark van 20 voertuigen hadden ondergebracht bij verzekeraar. Ook sprak de verzekeraar in zijn mail over dat het voertuig een RDW-melding zou hebben.

Deze oude informatie was voor mij fonkelnieuw. 

Van het pogen te overtuigen van de stugge RDW, verschuift mijn aandacht nu naar de vorige eigenaren, de verkopende partij. Zij waren dus tijdens het verkopen van het voertuig bekend met het feit dat het voertuig een ‘’RDW melding’’ had (welke dat was is nog niet duidelijk) en zij hadden het voertuig bovendien slechts tijdelijk en ten behoeve van de verkoop WA verzekerd. Had ik deze informatie tijdens de aankoop gekregen, dan had ik de koop niet door laten gaan. De kosten van verzekering en een niet nader aan te duiden RDW-melding op het kenteken, zouden een absolute afhaker zijn geweest. 

Nog iets valt me op in deze mail: het lijkt mij voor een verzekeraar vreemd om iemand te weigeren op basis van het aantal polissen dat ik al dan niet afsluit: want als ik 20 voertuigen had gehad was er blijkbaar geen probleem geweest voor toelating WA, maar als eenpitter met 1 voertuig ben ik een ongenode en niet te verzekeren risicogast? Is er een deskundige in de zaal?

Na weken van soebatten, mailen  en harentrekken, besluit ik een afspraak te maken met het RDW keuringstation, in de hoop dat dit de gewenste wijziging van het kenteken zal opleveren. Of je het gelooft of niet, ik zal een WA verzekering voor 1 dag moeten afsluiten, omdat ik anders strafbaar ben. Raad eens? Er is weer geen enkele maatschappij die mij een normale en betaalbare eendagsverzekering wil afsluiten. Behalve… jawel, een verre neef van de Vereende. Die willen mij zeker wel een dag-verzekering aanbieden voor een paar honderd euro. Who am I to blow against the wind?Slikken en betalen kreng, roept het systeem waarin ik verstrikt raakte. Buigen voor een starre overheid en de verzekercowboys. Ik moet wel, want aan de andere kant van de betonnen overheidsmuur staat mijn opdrachtgever te roepen dat ik moet gaan rijden. Ik sluit mijn ogen en buig. Remmend meegaan, galmt nog vanuit het corrupte Zuid Spanje na in mijn achterhoofd. Soms moet het. Het is voor een goed doel.

En nu duimen dat de keurmeester van het RDW wel een mens is met een hart, hersens en ogen. Hij heeft immers de toekomst van mijn Cinemaatje – Karavaan V in handen. No pressure meneer de keuringsmeester. Zal ik bloemen meenemen? Rum? Of werkt dat averechts?  Als deze meneer om de een of andere reden besluit dat Cinemaatje nog steeds een tandartswagen, ambulance, of mammografiewagen is, rij ik naar een ver land waar ze het wiel en rijksoverheidsdiensten nog niet hebben uitgevonden. (Daar is nog markt) Naar een wat rijpere bananenrepubliek, waar het tenminste goed weer is en ik zo’n meneertje van de RDW of Nationale Nederlanden kan omkopen met een fles rum, die we dan samen opdrinken om de eerste rit te vieren. Ik verf het kloteding oranje en laat me sponsoren door Coca Cola, mijn haren in Fantakleur verven en ga met mijn lief cocktails drinken bij ondergaande zon op maandagavond. Alles om hier niet langer vast te zitten in een kil drama vanwege een drieletterige code. Tralalala-tiedeliedidi.

Terug naar de realiteit. Er is hoop. Want Karavaan V is meer dan een bioscoop op wielen, maar ook een beetje een beweging. Moooovement. Stilstaan is slechts een fysieke staat van zijn. Waar ik nog harentrek, beweeg ik. Tja, je moet wat kilometers omdenken als kleine creatieve ondernemer… 

17 december staan we daarom (waar we staan) en gelukkig is dat op het prachtige landgoed van Het kloostercomplex Emmaus Feniks op de Ulingsheide Venlo-Tegelen – een eerste try out, doopfeest en tevens crowdfunding. Filmpje, vuurkorf, muziekje. Als de keurmeester van de RDW lief is mag hij ook komen. En jullie ook natuurlijk! De entree is gratis, maar betalen mag als je het kunt missen. S.v.p. aanmelden: tanjanabben@gmail.com

In januari en februari staan de eerste activiteiten al gepland, waarvoor we echt de weg op moeten! Ik ga ervan uit dat RDW en verzekering tegen die tijd geregeld zijn. Goedgelovig als ik ben tijdens deze donkere dagen. Zo niet.. een politiekonvooi misschien? Lijkt me een geweldige stunt! Of is de politie dan mede strafbaar aan het onverzekerd rijden van een voertuig op de openbare weg? Een sleepwagen misschien? Ik ga eens informeren bij oom agent..