
Sinds oktober 2019 ben ik naast mijn werk als filmmaker ook de trotse eigenaar en uitbater van een filmhuis op wielen. 7.000 kilo schoon aan de haak, 30 zitplaatsen en prachtige cinemaset met surround audio. Hoe leuk is dat? Ik maak jullie graag deelgenoot van mijn nieuwe avonturen, van hoogtepunt naar dal en soms een zijweg.
Alhoewel ik mij de overdracht van deze mooie 7.000 kilo op wielen veel romantischer had voorgesteld, loopt het uiteindelijk toch op rolletjes. Het is een gure herfstochtend met veel wind, we bevinden ons ergens tussen Venlo en Tegelen op de heide. Ik heb een fikse verkoudheid tussen mijn schouderbladen zitten. Ik had een feestelijke taart willen meenemen, een lintje en een schaar, een paar ballonnen van de Action, een buurvrouw, een cameraman, een busje influencers, een paar van mijn BN-vrienden, maar ben dit allemaal in mijn haast vergeten.
Daar komt het vehikel door het natte gebladerte de parking op rijden. Ik ben onder de indruk, als een schoolkind dat voor het eerst een tandartswagen ziet. Ik had ‘m kleiner verwacht. Want in mijn herinneringen krimpen dingen meestal. De chauffeur is ook klein, maar dat maakt niet uit, zolang hij vriendelijk is. Samen rijden we Het Vehikel (zo noem ik het nog zolang het nog geen pimp-beurt heeft gehad) naar zijn tijdelijke rehabilitatieverblijf.
Een journalist van de lokale TV belt, op het moment waar ik poog met enige elegantie en gladde modderlaarzen uit de vrachtwagencabine te springen. ‘’Harry, ik bel je vanmiddag terug, ik zit uh..’’ ‘’Nog even oefenen’’, mompelt de chauffeur die blijkbaar echt denkt dat ik alles ga onthouden wat hij in razend tempo uitlegt over het vehikel. ‘’Dit is de aarde-pik, zo noemden wij dat in het leger vroeger tenminste. Zonder die pik krijg je hem niet aan het rijden.’’ Hij steekt een stuk ijzer in de flank van de cabine en draait het ding een halve slag. ‘’Als ik te snel ga zeg het maar.’’ Zegt hij als hij mijn moeilijke gezicht ziet. ‘’Maak je wel foto’s?’’ appte een collega die op afstand meeleeft. Terwijl ik ‘’tuurlijk’’ wil terug-appen, valt mijn telefoon uit; batterij leeg. De oplader ligt bij de taart, het lint en de ballonnen, dus deze overdracht zal niet in beeld vereeuwigd worden. The revolution wil not be televised, zeg ik dan maar altijd. En welke revolutie is trouwens niet ergens klein en in een vochtig bos begonnen?
De chauffeur uit Valkenberg kletst me gezellig naar het postkantoor, neemt mijn auto-CD collectie even door en passant ontdekt dat ik ook een oude hippie ben. We draaien Sly & the Family. Bij het postkantoor ontdekken we dat de kentekenkaart nog in de cabine van de vrachtwagen ligt. We rijden kletsend weer terug, Sly, the family, hij en ik. Ik teleporteer mijn geest naar Zuid Spanje, waar ik continu in dit soort situaties verzeild raakte, zodra ik met een kletsende vreemdeling of dorpsgenoot een auto instapte: de omwegen waren onvermijdelijk en lang, maar zolang ik me er niet tegen verzette, raakte ik niet geïrriteerd en kon ik het avontuur dat omwegen nu eenmaal vaak te bieden hebben, wel waarderen. Een soort van Berend-Botje-meditatietechniek waarbij je tijd en ruimte en decibellen kon verdragen als een dove mol op een hardcore-concert en je alle verwachtingen over je eindbestemming moet loslaten. Who am I to blow against the wind.
En zo leer ik op deze bijzondere herfstochtend in oktober dat Valkenburgers zichzelf Valkenbergers noemen, maar dat verder niemand weet waar Valkenberg ligt en dat er twee sleutels en een pik nodig zijn om mijn vrachtwagen in beweging te zetten.
Beduusd loop ik enkele uren later door de Jumbo. Voel me anders. Niet perse 7.000 kilo zwaarder, maar wel iemand met een flinke sleutelbos en een mooie reis voor de boeg.
Wil je eerder meer info of meehelpen met het pimpen, onderhouden, rijden of programmeren bij Karavaan V? Mail me: tanjanabben@gmail.com
Karavaan V is een sfeervol rijdend bioscooptheatertje met 25-30 zitplaatsen, een cinemaset en dolby surround audio. Karavaan V gaat vanaf november a.s. in de wijken en dorpen van de regio Noord Limburg in met film- en ontmoetingsprogramma’s voor en met bewoners, culturele en maatschappelijke partners. Karavaan V is te huur met en zonder (film)programma’s.
Karavaan V wordt mede mogelijk gemaakt door Cultuur Impuls, Gewoon Goed Samenleven.
He Tanja, wat fantastisch leuk! Misschien kun je hem ook gebruiken als meditatie bus! Deze droom heb ik eens gehad. En dan naar bedrijven gaan die in de pauze even kunnen ontladen. Mooi muziekje erop en hoppa. Ik wens je heel veel succes en plezier. Groetjes Maartje
LikeLike
Ha Maartje! Dank je – en een mooi idee ja! #meditatiebus Kom maar een keer kijken naar het Vehikel! Groetjes
LikeLike
Vroemmmmmm, eindelijk! Ik ga mee dromen en meewerken! daar kun je van op aan.
LikeLike
Haha Tanja, geweldig verhaal. Jammer van de influencers en de ballonnen van de Action, maar toch. Zo’n Berend-Botje-meditatiecyclus klinkt me als Sly & the Family in de oren. Dieke kus en tot snel.. (met mich geit ut wat baeter, nog ’n bietje wiebelig, det wal)
LikeLike