Vlees verteren doe je zo – mEATing

Afbeelding

Op een niet al te knus industrieterrein te Udenhout bezocht ik vandaag  de #mEATing – een kunstmanifestatie met als titel: ‘’Kill your darlings”. Voor wie zijn vermoeide food-discussie-hersenen een keer een hele andere prikkel van jewelste wil geven, is deze expo een aanrader. Welkom in het paralleluniversum van onze wonderbaarlijke verhouding met VLEES.

In een lege, fel verlichte koelcel, op de vlekkerige vloer ligt een klein roze varkentje met twee hoofden.  Kwetsbaar en verloren – lief bijna. Je wil wegdraaien, maar ook kijken. Omdat het zo onnatuurlijk en zielig is –misvormd en eenzaam. Ik loop weg, het beeld kwetst me .

Op de gang bots ik tegen een jongeman die mij een hapje aanbiedt van een grote schaal. ‘Het zijn de testikels van een schaapje met groene peterseliemayonaise mevrouw.’ Bij het woord testikels – exact bij de tweede lettergreep (ti) had ik al gekauwd en geslikt – de andere helft nog in mijn mond. Dat is een vreemd gevoel: het woord tuimelt langzamer door je besef dan de testikel door je slokdam zakt. En er was ook geen plantenbak in de buurt. Dus ik ben met een halve schapetestikel in mijn handtas van Udenhout naar Venlo gereden vannacht.

Een naakte dame ontwaakt op een slachttafel, laat lapje vallen, kleedt zich aan – zwarte string, witte pyama, witte rubberlaarzen – en steekt met een groot slagersmes in de buik van een levensgroot varken van winegummiebeertjessnoep. Terwijl ze snijdt en hakt, vloeit er rode wijn over slachttafel en vloer. Het lijkt dan opeens een beetje echt – al weetje dat varkens van gummieberensnoep niet kunnen bloeden natuurlijk, of dat dames nooit slachten met witte pyama’s en strings aan. Het publiek mag proeven. Een flinkerik  neemt een slokje van het gummiebeertjesvarkensbloed en probeert neutraal te kijken. Ik probeer neutraal weg te glippen.

Mijn film #vleeswording draait in een prachtige koelcel – ik zou hem zelf uitgezocht kunnen hebben, die koelcel. Op de witte, glimmende wandtegeltjes zie ik Berend Vroom ham snijden met tegelvoegen in zijn gezicht. Ik krijg instant heimwee als ik  ook Manolo en Juan op de tegeltjes zie verschijnen. Een dame naast me hopst een beetje mee met de filmmuziek. Mooi, ik heb nog nooit iemand zien dansen bij mijn films.

Buiten bij de rokers, waar ook meestal de wijndrinkers zijn, vertelt een nette dame enthousiast en plastisch hoe ze op haar begrafenis alle gasten op bloedworst van eigen bloed gaat trakteren. Dacht ik hier te maken te hebben met een Udenhoutse ontsnapte kannibaal – nee. Ze maakte een grapje dat verwees naar een van de kunstwerken die ze zojuist binnen had gezien en waar ze nogal van onder de indruk was.

Als laatste de confrontatie met de naakte grote man van Virgilius Moldovan. Het zijn geen beelden, het zijn daadwerkelijke, bijna fysieke confrontaties, deze grote onplezierige lichamen vol adertjes en huidvlekken, de dood doorschemerend en toch zo levend. De naakte grote man kijkt naar een zwevende schijf boterhammenworst zo groot als een auto. Tien meter verderop hangen XL geslachte koeien van knuffelbaar stof uit te bloeden. Hun textiele ingewanden op de vloer. In deze hal zou ik wel een weekje willen vertoeven.

Weer een jongeman met zilveren dienblad; donkerbruine vierkantjes deze keer. Ik denk meteen enge bloedworst, zwarte schapenballen en ander onfris vleeswaar, maar het blijken heerlijke Italiaanse fondantachtig chocoladedroompjes met een toefje roomijs. ‘Pas op, het bolletje valt er altijd af!’ Italianen hebben altijd gelijk. Maar ach, een bolletje roomijs op je laars valt helemaal niet op hier, dus ik doe net of het zo hoort.

Het is misschien allemaal wat overweldigend voor een vrijdagavond na een zware week. Maar ik ga zeker nog eens kijken – de mEATing moet je in delen doen; vlees verteerd traag – net als testikels in slokdarmen.

Meating dus. Udenhout 1 – 30 november. Energieweg 30.

Deelnemende kunstenaars: Joep van Lieshout, Tinkebell, Arne Hendriks, John O’Shea, Sascha Landshoff, Moritz Ebinger, Startel, Ruangsak Anuwatwimon, Sonja Bäumel, Jak Beemsterboer, Eric Jan van de Geer, Sjim Hendrix, Jan van IJken, Fardou Keuning, Anna Lange, Virgilius Moldovan, Tanja Nabben, Jet Nijkamp, Marleen Oud, Marianne Peijnenburg, Annika Sakic, Tineke Schuurmans, Ajla Steinvåg, Andrea Stultiens, Tomm Velthuis, Hugo Palmar, Bert Frings.

Een gedachte over “Vlees verteren doe je zo – mEATing

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s